Conoscendo Yang Yang - Yang Yang leren kennen.

Sono ormai passate due settimane da quando abbiamo abbracciato Yang Yang..... Sembra un'eternità che siamo partiti da Amsterdam!

Sono state due settimane molto intense : ogni giorno è una scoperta.....

Het is al twee weken geleden dat we Yang Yang voor de eerste keer omhelsd hebben... Het lijkt een eeuwigheid geleden dat we vanuit Amsterdam vertrokken zijn. Het waren twee heel intense weken, elke dag is een ontdekking...

Yang Yang è alto 1,10; pesa 16 kg; ha due occhietti furbetti; non sta fermo un secondo (nel senso che anche quando è fermo o muove le gambe sul posto o dondola le braccia).... fatevi una vaga idea di quanta energia sprizzi da tutti i pori; adora le macchinine; il suo cartone animato preferito è Boonie Bears; può fare un puzzle da 36 pezzi quasi da solo; mangia tutto (usando sia la forchetta che le bacchette e indifferentemente la mano destra o sinistra); dorme 10 (dico 10 - e meno male!) ore filate, anche se talvolta per farlo addormentare ci voglio 45 minuti (ovviamente perchè anche nel letto non può stare fermo e quindi si gira e si rigira un centinaio di volte prima di soccombere al sonno); la ninna nanna non aiuta perchè dopo due giorni ne sapeva a memoria le filastrocche e la cantavamo in coro; si addormenta abbracciato al panda che gli ha regalato Justin, peluche che funge anche da cuscino; dorme in tutte le posizioni tranne che in quella canonica (testa sul cuscino e piedi rivolti ai piedi del letto); al risveglio talvolta lo troviamo nel letto di suo fratello e.... carbura lentamente! 

Appena sveglio bisogna lasciargli quei 10/15 minuti per capire che una nuova giornata è iniziata!

Yang Yang is 1,10 m groot, weegt 16 kg, heeft twee ondeugende ogen en zit geen seconde stil... stel je maar voor hoeveel energie in dat lijfje zit dat er langs alle kanten uit moet. Hij houd van autootjes, zijn favoriete tekenfilm is Boonie Bears en hij kan een puzzel van 36 stukken bijna helemaal alleen maken. Hij eet alles (zowel met een vork als met eetstokjes, zowel met links als met rechts) en slaapt 10 uur onafgebroken, ook al duurt het gemiddeld 45 minuten om hem in slaap te krijgen (ook in bed kan hij niet stilliggen en draait alle kanten op, wel honderd keer vooraleer hij dan toch in slaap valt). Het slaapliedje dat we hem zingen, zingt hij zelf mee. Hij slaapt met zijn pluchen panda in zijn armen, die ook als hoofdkussen dienst doet. Hij slaapt in alle mogelijke posities, behalve in de klassieke (hoofd op het kussen, voeten aan het voeteneind). 'S morgens vinden we hem soms bij zijn grote broer in bed, en hij heeft veel tijd nodig om echt wakker te worden! Hij heeft 10 tot 15 minuten nodig om te beseffen dat er een nieuwe dag is begonnen. 

Parla in continuazione, incluso quando gioca da solo e sovente ad alta voce cosicchè per strada la gente si gira a guardare.... noi facciamo sempre grandi cenni d'assenso come se capissimo perfettamente cosa sta dicendo nella speranza che non abbia appena profferito parole tipo "ma guarde te chi mi doveva capitare come genitori" o "ma sti due mi risponderranno a tono prima o poi?"

Hij praat continu, ook als hij alleen speelt en met luide stem, ook op straat, zodat soms mensen omkijken... wij doen dan steeds alsof we hem begrijpen, hopende dat wat hij zegt niet iets is zoals "moet je nu zien welke ouders ze me gegeven hebben" of "deze twee gaan me toch een keer verstaan, of niet?"

Ma ciò che più lo contraddistingue è senz'altro il caratterino..... non si può dire che abbia pazienza (se non riesce ad allacciarsi le scarpe o ad attaccare un lego, inizia a brontolare), vuole sempre avere ragione ed è parecchio testardo.

Maar wat hem het meest onderscheid is zijn karakter... je kan niet zeggen dat hij veel geduld heeft (als het niet direct lukt om zijn schoenen aan te doen of twee stukjes lego op mekaar te plaatsen begint hij te klagen), hij wil steeds gelijk hebben en is redelijk koppig.

Potrebbe chiamarsi "signor no". Infatti la sua frase preferita è "Bu yao" ("Non voglio"), che viene usata per qualsiasi evenienza (non voglio vestirmi, non voglio mangiare, non voglio uscire, non voglio spegnere la televisione, e via dicendo). Quando si impunta (perchè vuole sempre averla vinta e non gli piacciono le regole) i casi sono due : 1) tiene il muso, mette le braccia conserte e si gira dall'altra parte; 2) inizia a piangere. Nel secondo caso, 1) mantenere la calma; 2) non alzare il tono di voce (se non in casi veramente estremi) altrimenti si peggiora la situazione; 3) cercare di farlo ragionare (sembrerà strano considerata la barriera linguistica ma funziona); 4) ricordarsi che dopo circa 20 minuti di pianto i bambini non hanno più fiato e quindi bene o male smettono; 5) non farsi prendere dallo sconforto: i bambini piangono tutti!!

We zouden hem "meneertje nee" kunnen noemen. Zijn favoriet woordjes zijn "bu yao" ("ik wil (het) niet"), die bij eender welke gelegenheid gebruikt kunnen worden (ik wil me niet aankleden, ik wil niet naar buiten, ik wil de televisie niet uit, ...). Wanneer hij zich verzet zijn er twee mogelijkheden : 1) hij begint te mokken, slaat de armen over elkaar en kijkt de andere kant uit; 2) hij begint te huilen. In het tweede geval is de remedie : 1) kalm blijven; 2) de stem niet verheffen (tenzij in extreme gevallen); 3) proberen in gesprek te gaan (is mogelijk, ondanks de taalbarriere); 4) er bewust van zijn dat na 20 minuten huilende kinderen buiten adem geraken en wel moeten stoppen: 5) zich realiseren dat alle kinderen huilen!!!

Tipica scenetta avvenuta ieri sera mentre cenavamo: farfalle al sugo, poichè i pezzi erano troppo grandi la mamma decide di tagliarle a metà.... apriti cielo!!! per convincerlo a mangiare la mamma divide a metà anche le farfalle nel suo piatto e il piccoletto si convince che è il modo migliore per mangiarle. Al secondo piatto di pasta accetta di buon grado le farfalle tagliate, soltanto che la mamma dimentica di tagliarne una, dico una..... a ri-apriti cielo!! brontolio finchè la mamma non taglia anche l'ultimo esemplare sperando di non dover servire il terzo piatto di pasta!

Typische scene gisterenavond bij het avondeten : farfalle met tomatensaus. Omdat de stukjes paste redelijk groot zijn, besluit mama om ze in zijn bord in twee te snijden... drama, en een enorme huilbui!! Om hem te overtuigen dat het zo beter gaat doet mama hetzelfde met de pasta in haar bord, en de kleine is eindelijk overtuigd dat het inderdaad zo beter is. Bij het tweede bord pasta aanvaard hij dat mama weer de stukjes in twee snijdt, alleen heeft mama er ééntje vergeten in twee te snijden ... opnieuw drame en huilbui!!! Die gaat over als mama ook het laatste stukje doormidden snijdt...

Ma dietro quell'aria spavalda che sfodera soprattutto quando usciamo, marciando come un soldatino dell'armata russa, si nasconde un bimbo dolce e affettuoso, entusiasta, curioso, sorridente, con una risata contagiosa e capace di fare tante faccette buffe.

Maar achter deze zelfbewuste houding, die vooral tevoorschijn komt als we buiten komen, als hij stapt met een blik van "opgepast, hier kom ik", schuilt een brave en affectieve jongen, enthousiast, nieuwsgierig, met een aanstekelijke lach en in staat tot vele grappige houdingen.

Nei primi giorni non gli piacevano molto i baci e le coccole, ma adesso si lascia prendere sulle ginocchia e coccolare.... Mamma, papà o Justin si siedono accanto a lui per vedere la televisione, dapprima ognuno ai propri posti, poi in manovra di avvicinamento e ora si guarda la TV abbracciati.

De eerste dagen hield hij niet zo van kusjes en knuffelen, maar nu laat hij zich gewillig op de schoot nemen om te knuffelen... Hij heeft graag dat mama of papa of Justin naast hem zitten bij het televisiekijken, eerst ieder op zijn eigen plek, en daarna stilletjes dichter bij elkaar tot we arm in arm zitten.

La fase di diffidenza è passata e piano piano costruiamo il nostro rapporto con pazienza, dolcezza e tanto amore. Anche Justin contribuisce molto ad insegnare a Yang Yang il senso della famiglia: l'altro giorno ha preso un foglio bianco e ha scritto i nomi di tutti i componenti, iniziando da noi quattro per proseguire con gli zii, i cugini e i nonni e poi li leggeva al suo fratellino.

De fase van wantrouwen is voorbij, en stilaan groeit er een hechte band, met geduld, vertrouwen, vriendelijkheid en veel liefde. Ook Justin draagt veel bij tot het bijbrengen van het familie-gevoel : enkele dagen geleden heeft hij een blad papier gepakt en heeft de namen van de naaste familie erop geschreven, beginnende met ons vieren, dan de nonkels en tantes en de grootouders, en las hij hardop de namen voor zijn broertje voor.

Per il papà è stato il classico colpo di fulmine (del resto chi non vorrebbe avere un padre giocherellone e sempre pronto allo scherzo come Marc??), mentre la mamma è stata una piacevole scoperta, dapprima la persona che aiuta nei bisogni primari (mangiare, fare la doccia, accorrere se cadi...) ma ora anche come compagna di giochi.

De band met papa was er redelijk snel, terwijl mama rustig ontdekt moest worden, in het begin de persoon die hem helpt bij de primaire behoeften (eten, toilet, douchen, oppakken na vallen) maar nu ook als speelkameraadje.

Ogni giorno che passa costruiuamo un pezzo della nostra nuova storia insieme e siamo felicissimi.....

Elke dag die voorbijgaat schrijven we een stukje van ons nieuwe leven samen en zijn we heel gelukkig...